Taktımı takar

Herhalde İngiltere'de yaşayan kardeşim bana bulaştırdı. Yıllarca Campervan'ların (Türkçesi klasik van, galiba) peşinde koştu, sonunda aldı bir tane, kullandılar da ailecek, şimdi çalışmıyor ama evin kapı önü süsü olarak duruyor halen. Yinede hevesini alamadı, geçen yaz tatil için Türkiye'ye geldiklerinde Tekirdağ'da iyi durumda olan bir tane buldu ilanlardan, tutturdu alıp İngiltere'ye götüreceğim diye ama olamadı tabii. Bende 20 senedir onunla her bir araya geldiğimde bu konu gündeme geldiğinden midir yoksa şahsen de sever miydim, hatırlamıyorum bile... O kadar parlak bir sevgi ki onun gündeminde bu sevgimi onun yaydığı Campervan aşkı ışığına bağlıyorum.

Maybe this is about my brothers influence, who is living in the UK. For years he fished for Campers and in the end he bought one. Although they used it for quite a while now it's not working and is lying in his courtyard as a decoration. But still his enthusiasm did not come to an end and last summer when they came for an holiday to Turkey he found a good conditioned one in Tekirdağ and insisted he would go there, buy it and drive it back to the UK, but of course this couldn't happen. I can't even remember if I loved them for myself or is my love emerging from this being a subject whenever we come together... This is such a bright love on his agenda I tend to link my love for Campers to the light that he's spreading.

Önce bunu yaptım... pek sevdim...
First I made this... Loved it a lot...

Sonra bunu...
Then this...

Sonunda da bunu...
And finally this...

Başlığımın sebebini anlamışsınızdır. Taktım hakikaten de. Buna takmazsam çöplerden çıkan, yakılan, yanlış girilen oylara, kesilen elektriklere, trafolara giren kedilere, o kadar çok takacak ve üzülecek konu var ki... Bu bitti, acilen yeni takıntı bulmalıyım...

Not: Bu kurguyu (campervan ve küçük bayraklar) Pintereste gördüm, orijinal kaynak için buraya bakabilirsiniz...

Çarpı işi modelini de buradan aldım, renklerini değiştirdim...

Note: I didn't make up this theme myself (the Campervan and the bunting) I saw it on Pinterest, you can the orijinal source from here...

The cross stitch pattern was from here, I just changed the colors...

Üç sol iki sağ

Şu sıralar takıldım çarpı işi yapmaya. Çok iyi bir stres atıcı aktivite. Bütün dert " V ", " / ", " N ", vs... koduyla ifade edilen ipi etamin üzerinde doğru yerlere yerleştirmek. Bunu yaparken zihnimdeki düşünceler sadece "üstünün yanının yanının sağ üst çaprazı" yada "masa bacağının 3. boğumunun ikinci sırasının 5 yanı" gibi anlamsız ama anlamlı cümleler. Meditasyon gibi adeta... Dün gece bir ayçiçeği ve saksısı ile döğüştüm durdum mesela. Bir ayçiçeği deyip geçmeyin; şema derki, kullanacaksın 15-16 renk... El insafsız şema, şuncacık çiçek..., rüyalarım bile değişti, "üç sağ iki sol..."
Gözüm görse iyi olurdu ama maalesef. Evde sahne efekti verilmiş bir ışık hüzmesi altında, gözümde gözlüğüm işliyorumda işliyorum... Umurumdamı dünya?... "Üç sol iki sağ..."

Nowadays I'm obsessed with cross stitching. It's a very stress releasing activity. The only problem is to put the stitch that is shown with the code "V", "/", "N", etc. in the right place. While I'm doing this the only meaningless but very meaningful thought that I have in mind is, "the one next to the upper right corner of the stitch on top" or "5 next to the second row of the third knuckle of the table leg". It's like meditation... Yesterday night I had a fight with a sunflower in a pot. Don't you think it's just a sunflower, the pattern indicates that you have to use 15-16 colors... Merciless pattern,  only a tiny flower... even my dreams changed, "three to the right, two to the left..." 
It would be good if I could see better but no. I'm making one stitch after another, under a light beam resembling a stage with my glasses on... Do I care about anything? "two to the left, three to the right..."

Tabii yöntemler geliştirildi, en azından şemayı rahat göreyim diye... İlkin taradım ve açtım bilgisayarda, büyüttüm de dilediğimce, Sonra Oya bu fikri de geliştirdi, artık tarayıcıya da ihtiyacım kalmadı, çekiyorum fotoğrafını, cep telefonumdan bakarak yapıyorum.  

Of course methods have been developed for me to see the pattern, at least... Inıtially I scanned it and then opened it on the computer, made it as big as I wish... Then Oya developed this idea and I dont need to scan it anymore, I take a photo of it with my phone and look it up from there. 

Yukarıdaki resimdeki iplikler hiç kullanılmamış olanlar... Kullanılanların durumu vahim... Üzerlerinde numara halkaları, saçak saçak duruyorlar...

In the picture above the threads are the ones that haven't been used... The ones that have been used are in a desperate state. 

Bari bir şeyi de bitirmiş olayım diye arada bu minik evi yaptım... Bitmiş bir şeyim olsun da motivasyon olsun bana...

I made this small house just to experience a completion... So that I'm motivated by a completed item

Herkese çarpı işi yapmadan da  huzurlu stressiz günler...

Peacfull and stress free days for all even without cross stitching... 

Muhteşem kanaviçeler - Gorgeous Cross stitches

Bugün oğlumla şehirde bir işimiz vardı. Dün gece bizde kalan oğlumun iki arkadaşı ile beraber dışarıda bir kahvaltı ettikten sonra şehre indik. İşimizi hallettikten sonra ise bulunduğumuz yere çok yakın bir yerde oturan çok eski bir arkadaşıma uğradık beraber. Bu arkadaşımın Sarp'a doğduğu günden itibaren çok emeği geçmiştir ve Sarp onu hep annesinin bir arkadaşı olmaktan ziyade kendi arkadaşı gibi hissetmiştir.
10 parmağında 10 marifet biri varsa o kesinlikle Öznurdur. İnanamazsınız öyle işler yapar ki... patchworkler, kanaviçeler, mozaikler, Brezilya nakışı, nice işler... ve hatasızdır, kusursuzdur yaptıkları...
En son kanaviçe işlemiş, dibim düştü... onları resimledim paylaşmak üzere...

Today my son and I had some work to do in the city. After  having a breakfast outside with two of my sons friends who stayed over last night we drove to the city. After we did what we needed to do, we went to my very old friend who was sitting near by. This friend of mine is someone who has had a big part in Sarp's life since he was born and Sarp has always felt her to be one of his friends rather then one of his mum's friends.
If there is some one in life who is stuffed with talent it certainly is Öznur. You wouldn't believe at her work... patchworks, cross stitching, Brazillian embroidery, loads of work... and they are faultless and perfect...
She recently made they cross stitches, I was stunned... I took their photos in order to share...