Bu da "oda"da gözümün önünde olmasına rağmen görmediğim kutulardan biri. Bir şey eğer alışkanlık olmuşsa nasıl da gözünün önünde olmasına rağmen görmeyebiliyor insan? Bu görmediğimiz şey eşya ise problem yok ama bazen hayatımızdaki insanlar da olabiliyor bu görmediklerimiz. Bugün bunu yazarken şunu düşündüm; çok yakınımızdaki insanlarla ilgili alışkanlıklarımız neticesinde görmediğimiz şeyleri kaçırmamak adına belki de yazmalıyız onlarla ilgili....
This is a box that although is in my sight I wasn't aware of. If something turns to be a habit how is it that one doesn't see it, although it is around them? If that thing is a belonging that's not a problem but sometimes these can be the people surrounding us. While writing these I was thinking; as of not to miss the things about people close to us maybe we should write about them...
Bu kutuyu yaparken kullandığım pasta rölyef, peçete tekniklerinin yanısıra yapmış olduğum ispirto eskitme yöntemini biraz anlatmak istedim... Dinlemek istermisiniz? Önce ahşap koyu bir renge boyanır(burada kahverengi), sonra verniklenir ve üstüne açık bir renk (burada beyaz) boya sürülür... Bir beze ispirto dökülür ve eskitilmek istenen yerler silinir ki genellikle köşeler silinse iyi olur... bu işlem bitincede keten yağı ve istenen renk yağlı boya karıştırılır, ahşabın üzerine sürülür ve bir bez yardımı ile istenen renk yakalnıncaya kadar silinir...
In adition to the relief paste and the napkin transfer I want to mention the alcohol antiquing method that I used on this box.... Care to listen? First the wood is stained in a dark color (brown here) then varnished and a light coat (white here) on top of that...Some alcohol is poured on a cloth and the parts that you want a antique look is wiped with this and usually the edges look fine when wiped... when this is done you mix linseed oil with an oil color and apply this on top, then wipe it with a clean cloth till you get your desired look...
