Kanepe yenileme - Sofa renewal

Bu sene oğlum artık yurtta kalmak istemeyip eve çıkmak istediğine bizi ikna edince evdeki bazı mobilyaları ve eşyaları onun yeni evine gönderdim. Hal böyle olunca bodrum katta iki koltuk haricinde oturacak yer kalmadı. Niyetim bir L kanepe almak idi aslında. 

Yıllar önce  eve misafir geldiğinde yatak olarak kullanabileceğimiz (ki o dönem ailem yurt dışında yaşadığı için senede bir gelirlerdi) rahat bir kanepeye ihtiyaç duyduk. Her ne kadar beğenmesek de bütçemize uygun olduğu ve yatak olarak rahat olduğu gerekçesiyle bu kanepeyi almıştık. Yıllar geçti ve artık evde düzgün bir misafir odası olmasına rağmen ben bu kanepeyi bir türlü atamadım. Oğlum büyümüş ve arkadaşlarını yatıya eve getirmeye başlamıştı. Dolayısıyla çok nadir de olsa işime yarayan bu kanepe yıllarca evde gözümü tırmalaya tırmalaya kaldı. 

Günün birinde döşemelik bir parça kumaşı çok uygun fiyata bulunca bu kanepeyi kurtarabilirmiyim  acaba diye düşündüm ve aldım. Kaplayınca ve üzerine renkli yastıklar da dikince hiç fena olmadı. Bu kanepeyi alırken birkaç sene kullanır ve paramız olduğunda atar yenisini alırız demiştik ama kadere bak ki 20 yıldır bizimle...

Aslen niyetim sararmış çam rengi kolları da kumaş ve sünger ile kaplamak idi ama kumaşım yetmeyince kollar açıkta kaldı. Şimdilik üzerindeki yastıklar dikkatimi dağıttığı için bu kollar çok beni rahatsız etmiyor ama ettiği zaman belki onları da boyar yada başka bir çare düşünürüm.   

  

As this year my son convinced us that he needed to rent a flat instead of staying in the university dorm, I arranged some furniture and stuff from our house to his new flat. In the end I was left without much place to sit in the basement floor. My intention was to buy a corner sofa bed.  

Years ago we had a need for a comfortable sofa bed for staying over guests (at that time as my parents were living abroad they were comming over to stay once a year). Although we didn't like it, we'de bought this sofa bed as it was suitable for our budget and comfortable as a bed. Year passed and we arranged a proper guest room but still I couldn't get rid of it. My son had grown up and had started bringing his crowded friends home to stay. Hence this irritating sofa that we only used once in a while stayed in the house.

One day I found a cheap upholstering piece of fabric, bought it thinking if I would be able to save this sofa. It didn't turn out bad when I covered the sofa and sew some cushions for it. When we first bought this sofa we'de decided to use it for a few years and buy a nice one when we have extra money to do so but fate made it stay for 20 years...

Actually my intention was to cover the pine arms that turned yellowish in time with a batting and fabric but as as the fabric was scarce I couldn't do so. For now the cushions on it distract my attention from the arms so I'm not too much bothered with them but when they start bothering me I will think of something. 

Her şey böyle başladı - It all started like this

Şimdiye kadar oturduğum evlerin hepsi eski evlerdi. Eski yapıları severim ve tercih de  ederim yeni bir yapıya, tabii bakımlıysa... Eski yapıları sevmemin bir çok nedeninden biri pencerelerinin büyük olmasıdır. Pencereler büyük olunca ev aydınlık ve ışıl ışıl olur... Şimdi oturduğumuz ev ise ise yeni yapılardan. 15-16 sene önce taşınırken evi baştan aşağı  biz tasarladık o günkü  ihtiyaçlarımıza ve zevklerimize göre. Pencere büyüklükleri nispeten az olan bir evde de hiç oturmadığım için evin tüm sabit mobilyalarını (ve diğerlerini) koyu bir ahşap rengi seçmişim zamanında. Ama yıllar geçtikçe ev zaten bana karanlık geliyor, o koyu renk ahşaplara hiç bakamaz oldum. Yıllar itibariyle evin tüm mobilyalarını beyaza boyadım, attım beyaz bir şeyler aldım ama bir türlü elim evin minicik girişindeki kocaman portmantoya gitmemişti, ta ki bugüne kadar.

Up to this one all the houses that I've lived in were old buildings. I love old buildings and certainly prefer them to new ones, of course if they are well looked after... One of the reasons that I love old buildings is that their windows are big. When windows are big the house is full of light, bright and shiny... The house that we now live in is a new building. 15-16 years ago when we first moved in to this house we designed every small detail of the house according to our needs and tastes at that time. As I had never lived in a house that had relatively small windows I'de chosen a dark wood color for all the immovable furniture (and the others) of the house. But as years passed I was disturbed of the darkness of the house and started to dread looking at the dark wood color of the furniture. In the past years I painted all the furniture into white or exchanged them with white furniture but I wasn't brave enough to do the same to the huge shoe and coat closet in the tiny entrance of the house... till now...

Aynadan görüntü - Image through mirror

Girişte bulunan ıvır-zıvırı ortadan kaldırmak için bu çantalar dizinini de yaptım... Çatı arasında bulduğum Ikea askıya astım.

I also made these bags to put away all the junk that lies around in the entrance... I hung it to the Ikea hanger that I found in the attic. 

Kulplarımı da Zara home dan aldım - I bought the handles from Zara home

Dolaplar boyandı, minik pencerenin rengi gözüme takıldı... O'da beyaz oldu...

The closet was painted, I eyes got stuck on the little window... It turned into white also...

Sonra gözüm salona açılan kapıya takıldı, dedim ki kendime SADECE bir tarafını boyayım bari...

Then my eyes caught the door opening to the living room, I told myself I will paint ONLY one side of it...

Sonra kendime dedim ki, niye bir taraf, öteki tarafını da boyamalıyım...

Then I told myself, why paint only one side, I need to paint the other side also...

Salondaki pencere ve terasa açılan kapı, o zaman onları da boyamalıyım... Ama SADECE tek taraf...

The window and the terrace door in the sitting room, then I need to paint them too... But ONLY one side...

Yazın pencere ve kapı açık oluyor ve ben öteki korkunç tarafını da görürüm o yüzden öteki tarafını da boyamalıyım... ( ve tabii ki boyadım)

In summer when the window and the door is open I will see the other horrible side so I need to paint that also... (of course I did)

Ööööh mutfağın pencersi korkunç görünüyor, bu da kesinlikle beyaz olmalı... Ama sadece tek taraf...

Ohhh the kitchen window looks horrible, that certainly has to be white also... But only one side...

Sonuçta mutfak penceresi tek tarafı beyaz olan tek şey oldu. Açılı bir şekilde bakıldığında öteki tarafı görülüyor ama ben şu aşamada ona düz bir açıdan bakmayı tercih ediyorum. Muhtemelen daha da abartırdım ama o kadar yoruldum ki ve yapmam gereken başka bir şeyler vardı, o yüzden 5 günün sonunda durdum. Günün birinde "her şeyi beyaza boyayalım" operasyonuma devam edeceğim ama şimdi değil. Biliyormusunuz, geçen sene evi boyatırken boyacılardan istemiştim bu beyaz operasyonunu pencerelere uygulamalarını ama "yenge sen anlamazsın, olmaz" dediler. Artık kesin koşulda biliyorum birisi bir şey yapılamaz derse bunun tek bir anlamı var "denemekle uğraşamam". Aaaa, burada söylemem gereken önemli bir şey var, bu işlemi yaparken hiç zımpara yapmadım, hazırladığım kara tahta boyasını kullandım (Turuncu oda'ya teşekkürler). O yüzden biraz pütürlü oldu. Benim daha önce boyadıklarım gibi pürüzsüz değil ama ben her ne kadar bu pürüzsüz, yumuşak dokuyu çok seviyor ve tercih ediyorsam da böyle bir yöntemin varlığını öğrenmek çok iyi oldu, eğer ki bir de zımpara yapmış olsaydım zımparası, temizliği derken hiç işin içinden çıkamazdım.

Well the kitchen window turned out to be the only one side painted white. You can see the other side when you look at it from an angle, for now I prefer to look at it from a straight angle. I probably would have gone further but I was so tired and had many other things needed to be done so I stopped, I had to stop in the end of 5 days. Some time I will continiue on my "paint every door and window white" operation but not now. You know what, last year when we had our house painted I asked the painters to do this white operation on the windows but they said it can't be done. I certainly know now that when someone tells me something can't be done its just means "I can't be bothered to try".  Ohh, the important thing I need to say is that I didn't sand anything I used the chalkboard paint that I'de prepaired (my thanks to Turuncu Oda) ... So everything has a granuled touch. The previous stuff that I painted is smooth and soft and although I love and prefer this kind of touch it was good for me to learn this method as if I had done this by sanding them I would be stuck in their sanding and cleaning. 

Beni antrede şu anda tek rahatsız eden şey evin sokak kapısı. Sanıyorum ki bir sabah uyanacağım, bu kapıyı göreceğim, delirip beyaza boyamaya başlayacağım ve hissim bunun olmasının çok uzun sürmeyeceği yönünde.

This is the only thing that bothers me in the entrance. The door. I think one morning I will wake up, see this door, turn crazy and start painting it white and I feel this won't take long to happen. 

Banyo halısı - Bathroom rug

Bu gece tesadüfen televizyonda "Dedemin İnsanları"'na denk geldik. Azdır benim elimdeki her şeyi atarak televizyona tam konsantre olmam ama filmin adını duyar duymaz hazır ola geçiverdim. Bu film de ne kadar hızlı televizyon da gösterildi, daha yenilerde sinemalarda değil miydi?  Yine şahaneydi ve yine Çağan Irmak... Seyretmediyseniz kaçırmayın derim... 

(Çiğdemmm siz geldiğinizde yine bir sinema gecesi yapalım ve bunu seyredelim beraber)

Tonight we coincidentally came across a movie on TV. "Dedemin İnsanları". I don't usualt throw everything in my hand and fully concentrate on the TV but as soon as I heard the name I was ready. Again It was marvelous and again it was Çağan Irmak... If you haven't watched it yet, I suggest you do... 

Bu aşağıda gördüğünüz ise banyoma diktiğim bir banyo halısı. İki kat aslında, havlu ve üzerindeki sert kumaş. Evdeki banyom için lavabonun önüne bir türlü bir halı bulup ta almayı başaramadım. Beğenemedim hiç bir şey,  sonunda kendim yapmayı akıl edebildim. 

The thing that is shown below is a bathroom rug that I sewed for my bathroom. Actually it is two layered, towel fabric and the tough fabric on top. I couldn't manage to buy a rug for my bathroom to go next to my sink. I didn't like anything but in the end I managed to come up with the idea to make one myself.

Yukarıdaki resimleri aydınlık olsun diye kış bahçesinde çekmiştim, aşağıdakiler ise banyodaki yerini aldıktan sonra çekilmiş resimler...

The pictures above were taken in the winter garden as it's light and airy there, the ones below are pictures taken after the rug has taken it's place in the bathroom...

Gün, anılar ve duvar kağıdı uygulaması - The day, memories and wall paper application

Bugün annemle babamın yazlığa gitmeden önce halletmeleri gereken bazı işleri vardı, Tunalıhilmi ye gittik. Gitmişken de misafirimizle beraber Hacı Arif Bey'de bir öğle yemeği yedik. Garsonlardan biri benden misafirimizin ismini alarak küçük bir jest yaptı. Bu arada ismini yanlış yazmışım...

Today my mum and dad had a few things to sort out before moving to their summer house. We went to TunalıHilmi street. And while we were there we had lunch with our guest in Hacı Arif Bey, restaurant. One of the waiters took the name of our guest from me and made a small gesture.  By the way I spelt his name wrong...

İstanbul da yaşayan dayım iş için tesadüfen Ankara'ya gelmiş günü birlik, oda katıldı bize...

By chance for a bussiness reason my uncle who's living in İstanbul was in Ankara for the day, he also joined us...

Babam,dayım, annem - My dad, my uncle, my mum

Aklıma geldi, Doug'a şu hikayeyi anlattım dayımla ilgili. Ben ortaokuldayken bu dayım (bir de bu dayımın ikizi başka bir dayım var)  iş sebebiyle her Çarşamba Ankara'ya gelir ve beni okuldan alırdı yemek aramızda. Beraber okulun yakınlarındaki bir kebapçıya gider ve yemek yerdik. Beklerdim Çarşamba olsun, dayım gelsin, beraber yemek yiyelim, sohbet edelim diye... Doug dediki, "farkındamısın, yine günlerden Çarşamba, dayın yine iş için burada ve yine kebapçıdasınız?", Hayır, ben kesinlikle farkına varmamıştım, hoşuma gitti, yıllar sonra tekrarlanması...

It came to my mind, I told Doug this story about my uncle. When I was in middle school this uncle of mine (I have another uncle and they are twins) used to come to Ankara for bussiness every Wednesday and we used to go to a kebap restaurant that was near my school in my lunch break. I was looking forward for Wednesday to come so that my uncle would come, we would have lunch together, have a chat... Doug said "Are you aware that today is Wednesday, your uncle is here again for bussiness and you're in a kebap restaurant?" No, I wasn't aware at all, I liked it repeating after all those years...

Buradan dönüşte, bir ara eve uğradım, tam o sırada komşum Nilgün aradı, kızlar toplanmışlar duvar kağıdı yapıyorlarmış. Fotoğraf makinemi kaptığım gibi gittim oraya. Bir sürü şey yaptım ama hiç hayatımda duvar kağıdı yapmadım ve nasıl yapılır onu da bilmem... Kendim için, hem de burada paylaşmak için öğrendim ve fotoğrafladım...

After lunch I went back home, just at that moment my neighbour Nilgün calls, the girls are together in her house, applying wall paper to her walls. I grabbed my photography machine and went directly there. I've done loads of things but I never did any wall papering and I have no idea on how to do it... I learned and took pictures of it for myself and so that I can share with you here.

Nilgün-Hüsniye-Nurhan-Nur

Arı gibi çalışıp, kıkırdayarak kağıtları kapladılar. Resminizi çekeyim dediğimde o yorgunluklarına rağmen poz vermeyi de ihmal etmediler. Hatta ismi lazım değil, ben bunu söyler söylemez koşarak çantasına gidip, aceleyle rujunu süren bile vardı. Kadın milleti, fotoğraf deyince yorgunluğunu unutur, rujunu sürer, pozunu verir, işine devam eder...

They worked like a bee, giggled a lot and covered the walls. When I said I will take there pictures they didn't miss posing. And as soon as I said this, I'm not going to name her but one of them even ran directly to her bag and put on her lipstick. Womenkind, when somebody says photo we forget our tiredness, put on our lipstick, pose to the camera, continiue on with our work...

Akşam olur, iş biter, simitler, kekler, çaylar dökülür ortaya. E ayrılık vakti de geldi hani, ama ayrılık zor... Hüsniyenin eşi onu almaya gelmiş ama... Biraz daha vakit kazanmak için 3-5 bardak çay zorla içirildikten sonra... "hadi canım, hadi sevgilim, artıkk gidelim evimizeee" 

Evening has come, cookies, cakes, tea comes out. It's departing time, but departing is difficult... Hüsniye's husband has come to pick her up... after he is forced to drink 3-5 glasses of tea in order to have some more  time together... "come on my dear, come on sweetheart, let's gooo homeee"

Duvar kağıdı nasıl kaplanır? tüm aşamaları resimli bir anlatım isterseniz BURADAN bakabilirsiniz.

How can you apply wallpaper? If you want a description, all steps having a picture you can click HERE.

Abajur - Lampshade

Geçenlerde malzemelerimin durduğu dolaba nelerim varmış acaba diye baktım. Neler buldum, neler... Aslında durumum birazda vahim. Acaba gerçekten de kocamın dediği gibi evi, çöp eve dönüştürme eğilimim mi var? Her bulduğum renkli şeyi satın almışım, enteresan gelen her çer-çöpü saklamışım, taa Çıralıdan vakti zamanında topladığım ve eve getirdiğim taşlar bile var. Dolabın içi benim için hazine kaynıyormuş meğer. Hiç açılmamış en az 20 paket Fimo var mesela (Açılmış olan paketleri, mokume gane [bunun türkçesine baktım netten ama bulamadım] moduna getirdiklerimi saymıyorum bile). Neyse o hazinenin içinden üzeri kaplanmak üzere çıplak abajur teli çıktı. Bende hemen işe koyuldum.
İşte bu çıktı ortaya. Haa bu arada bu abajurun etekleri de atmaya kıyamadığım ve bir süredir biriktirdiğim keçe parçalarından. Keçeleri plaka halinde alınca onlar eğri oluyor genelde, bende bu eğrilikleri düzeltiyorum, incecik parçalar keserek. Neyse onları da işe yarattırdım...

The other day I had a look in my cupboard that I store all my material. I found loads and loads... Actually my situation is a bit desperate. I'm thinking, do I have the tendency to turn our home into a house full of garbage just as my husband is implying. I have bought everything colorfull, collected anything that I found to be interesting, I even have stones that I brought all the way from Çıralı years ago. The cupboard is full of treasure for me. For example I have about 20 packs of un-opened Fimo. (I'm not even counting the ones that have been opened and the ones that I have transfered to the mokume gane mode). Anyway, among that treasure I found a lampshade wire waiting to be covered. So I started working...
And this is what came out of it. And by the way the skirts of the lampshade is made by felt pieces that I have been collecting instead of binning them as I didn't have the heart to do so. When you by the felt in sheets, they usually turn out to be crooked on the sides and I fix these by cutting thin pieces out of them. And I made use of them...

Çıralı taşları üzerinde Abajur - Lampshade on Çıralı stones 

Limonuma dikkat...

Beware of my lemon...