Eski dostlar - Old friends

Turunç'a geldiğimde bana en iyi gelen şeylerden bir de Pınar'ı görmek. Pınar, yıllar önce İstanbul'daki yoğun koşuşturma içindeki işini ve yaşamını bırakıp Marmaris'e yerleşmiş olan eski bir üniversite arkadaşım. O'da el işi bir şeyler üretmekten çok zevk alır, benzeriz o bakımdan. Marmaris'te bir dükkanı var ve bu dükkanda hem kendi ürettiği, hem de her yıl gittiği Uzak doğu gezilerinden getirdiği ufak tefek bir şeyler satıyor. Dükkanının adını da çok seviyorum. "İyi insanlar için iyi şeyler", ismi bile insanın içini ısıtıyor.

When I come to to Turunç, one of the things that I love is visiting Pınar. Pınar is an old friend from university who left her hectic job and life in İstanbul behind years ago to move to Marmaris. She also loves to create so we are alike at that sence. She has a shop in Marmaris  in which she sells her own crafts together with bits and pieces that she brings from her trips to the far east. The name of her shop is "For good people". Even the name warms up the heart.  

Dün onun dükkanın daydım. Dükkan öyle bir noktada ki, tam marinaya giden yol ile kale'ye giden yolun ortasında. Her ne kadar sürekli motosikletler geçiyor olsa da daracık yollar. Onlar alışmış, benim ödüm koptu üstüme motosiklet çıkacak diye, marinaya giden yolun üzerindeki masa ve sandalyelere oturunca. Tuhaf geldi ilkin ama sonrasında alıştım yolun ortasında oturmaya, hatta burada otururken elimde tığ ile bir şeyler yapmaya, daha da ötesi akşam Pınarın pişirdiği bir tencere börülce yemeğini rakı eşliğinde yolun ortasında yemeye. İnsanın her şeye bu kadar hızla alışması nasıl bir şeyse, bu noktaya kadar geldim anlayacağınız...

Yesterday I was at her place. Her shop is in the middle off the road to the marina and the road to the castle. Although there are lots of motorbikes passing, these roads are very narrow. They've became used to it but when we sat on the chairs on the road I was a little bit freaky thinking the motorbikes would land on me. It was strange at first but then I got used to sitting on the street, and even crocheting something there and even more eating a pot of black eyed pea together with a glass of Rakı (Turkisk alcoholic drink), just in the middle of a street. How come people get used to everything this quick, well I got to this point...