7 Haziran 2012 Perşembe

İlk dikiş deneyimi - My first sewing experience

Oğlum 1-2 yaşlarındayken bir arkadaşımın ısrarıyla Patchwork kursuna gitmiştim. Bu benim için oldukça sıradışı bir şeydi, çünkü 10 yaşındayken diktiğim çanta, ayakkabı ve pantalon'u saymazsak (benimde ilk diktiğim şeylere bakarmısınız, bu mu olmalıdır bir insanın hayatında ilk diktiği şeyler?) iğneye iplik geçirmeyi dahi bilmiyordum diyebilirim. Her Cumartesi sabahı kursa gidiyorduk ve hafta içinde tamamlamamız gereken ödevlerimiz oluyordu. Tabii, ben zaten kursta çok ağır aksak gidebildiğim için (iplik, iğneye geçmekte kıllık yapınca tabi) tamamlamam gereken görevlerim biraz daha da fazla oluyordu... Akşamları oğlum uyur uyumaz hemen malzemelerimi çıkarır tamamlamaya çalışırdım. İğnelerden korktuğum için oğlum uyanıkken cesaret edemiyordum malzemeleri ortaya çıkarmaya. Bu ise şu anlama gelirdi, saat 10 da başlar, gece bir'e kadar çalışırdım (bazen eşim ütüleri konusunda yardım ederdi). Sabah ta saat 7 sularında işe gitmek üzere servise yetişmem gerekirdi. Ne o ? ben patchwork yapıyorum ama uykusuz ama perişan... Bu kursta yaptığım herşey değişik aşamalarda kaldı, en bitirdiğim tek büyük şey ise bu yastık olmuştu.

When my son was 1-2 years old I started a patchwork course because a friend insisted. This was something very extraordinary for me, as except from the bag, shoes and trousers that I had sewn when I was 10 years old (look at the things that I'de sewn, should this be the first things a person has sewed in her life?) I can say that I didn't even know how to thread a needle.  We were going to this course every Saturday morning and we were having some homework that we needed to complete during the week. Of course because I was slow in the course I had a little more that needed to be done... At night as soon as my son went to sleep I would take out my supplies and try to complete my duties. I didn't dare to take them out when my son was awake because of the pins and this meant that I would start at 10pm and stop around 1 am. (my husband sometimes helped my in the ironing) I had to catch the bus at around 7 in the morning so as to be at work in time. Me doing patchwork meant that I would be sleepless and exhausted... I could partially finish most of the things I made in this course but this cushion was the one and only big thing that I completed entirely.




18 yorum:

  1. Çok şık ve güzel olmuş ,renklerin ve desenlerin uyumu her zamanki gibi çok güzel ellerine sağlık.Sevgiler..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Mehtap arkadaşım çok teşekkür ederim. desen zaten zorunlu desendi de kumaşlar için Ankara kazan ben kepçe çok dolaşmıştim. Sevgiler

      Sil
  2. sen bence dikiş konusunda doğuştan yeteneklisin:)) ilk işin bu ise bu tespitim bence kesinlikle doğrudur:))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Günaydın, ben de seni merak etmiştim, günlerdir ses soluk yoktu senden. Güzel yorumun için teşekkürler...Kocaman sevgiler...

      Sil
  3. valla karsıdan çok güzel görünüyor, Çocukken annemin dikiş makinasında oynardım yapardım bunlardan, kartonlardan kalıplar hazırlardım..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Süpersin, bu da demek oluyor ki kendiliğinden patchwork mantığını keşfetmişsin. Kursta görmesem benim aklıma gelmezdi kartonlardan kalıplar aracılığı ile böyle bir şey yapmak. Bu arada ben bunu elde diktim hiç makine dikişi yok herhangi bir yerinde, makinayla da yapmak mümkünmü (önünü) bilmiyorum... Sevgiler

      Sil
  4. Turuncu Odama katılıyorum Nilücüm sen dikiş konusunda harikasın.Bakarmısın o zaman zarfında bile çok hoş bir şey çıkmış ortaya.Eşinin ve senin ellerine sağlık :) sevgiler canım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Fericim teşekkür ederim ve haklısın özellikle bu yastık ta eşimin emeği çoktur, hepsini neredeyse o ütüledi...sevgiler

      Sil
  5. Tam beni tarif ediyorsunuz...dikiş macerası en iyi ihtimalle 22-23 de başlayıp saat 02'de bitiyor...İğneler makas vs hepsi toplanmış olarak...ama keyifli bi uykusuzluk oluyor :))...

    Patchwork'ünüz harika ...renk ve desen seçimleriniz her daim zevkli...sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Küçük çocuk olunca evde mecburen öyle oluyor... haklısın insan bir şey ürettiğinde kendini o kadar keyifli hissediyor ki, uykusuzluk vız geliyor... Güzel yorum için teşekkürler...Sevgiler

      Sil
  6. Yazının başlığını okuduğumda hiç de ilk defa dikilmiş gibi duran bir şey görmeyeceğimi biliyordum zaten ama bu düşündüğümden de güzel. Daha o zamanda zevkini ve her işindeki güzel renk uyumunu yakalayabilmişsin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sedacım canım benim, güzel yorumun için teşekkür ederim... Sevgiler

      Sil
  7. Nilufer, it is a masterpiece! =)) Patchwork is really hard thing to do!! My congratulations!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. TataA , thank you very much but once you learn the technique it's not that hard.. Love...

      Sil
  8. Düşündüm de benim kızım 1-2 yaşlarındayken ben ne ürettim acaba? hiçç.. sen marifetlisin Nilüfer:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben bi şey üretmeden, yaratmadan çok mutsuz olup depresiv olduğum için hayatımın hiçbir dönemi bundan yoksun bırakamadım kendimi... Hatta ben liseyi bitirene kadar Lego lardan evler, siteler, şehirler tasarladım... sevgiler

      Sil
  9. Nilüferciğim sen bence devam et bu patchwork işine,bu yastık harika olmuş ve ilk deneme olarak mükemmel olmuş ben çok beğendim,ben de düşünüyorum ama vaktim çok kısıtlı bende akşamları müsait oluyorum seni anlıyorum o yüzden
    sevgiler canım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Fatoşcum çok teşekkür ederim, internette çok bilgi var patchwork ün nasıl yapılacağına dair, düşünüyorsan bir bak, belki akşamları dinlenmek için yapmak isteyeceğin bir şey olur bu... Sevgiler

      Sil