Bu nasıl bi şey ki?

Bugün sabah oğlumu dershaneye bıraktıktan sonra eve gelirken kırmızı ışıkta bir arabanın arkasında durdum. Bir süre sonra o araba geri-geri üstüme gelmeye başlayınca arkamdaki arabadan dolayı kaçamadığım için kornaya asıldım. Araba geldi-geldi Güm, çarptı. Bir kadının kullandığı (hanım diyemeyeceğim) bir araba. Kadın ne yaptı dersiniz. Topuklayıp kaçtı. Önce peşinden gidip kıstırayım bir yerde diye düşündüm ama sonra kızgınlığımı kontrol altına alınca plakasını almak daha makul geldi. Arabamda görünürde bir şey yok ama bu nasıl bir davranış şekli, benim aklım bunu almıyor alamıyor. Hepimiz insanız, anlıyorum sabah erken, uykusu var belki, ayağı kaydı frenin üstünden. Ama biz hatalarımızın sorumluluğunu almayacağız mı? Çocuklarımıza böyle bir değer kazandırmaya çalışmıyoruz mu? Hata yaparız ve yaptığımızda bir özür dilemezmiyiz? Bu kadar mı zavallıyız ki kendi sorumluluğumuzu taşımaktan korkuyoruz? İnsanlığımıza, değerlerimize ne oldu? Çok üzülüyorum bunları düşündükçe.... Kaygılanıyorum çocuğumu nasıl bir hayatın içine bıraktığımı anlayınca...